her şey seattle’a ilk vardığımızla yerdeki “you shall not pass” paspasını görmemizle başladı. en çok güldüğümüz tatilimiz kesinlikle bu oldu. ben zaten ne zaman bir yere gitmek istemesem kesin orada çok mutlu olurum. sadece şu an aşırı yorgunum. kısa süre içinde dağa koşarak tırmanıp 350 km bisiklet sürdüm. özellikle dağa koşarak tırmanmak en büyük hayallerimden biriydi, bunu başardığım için çok mutluyum. kanserli çocuklar için pedal çevirdiğim için de mutluyum. amerika’ya da gelmek istememiştim hiç, şimdi çok mutluyum.

dün uçakta gelirken bir kart aldım. nadya’nın son işi. renkler çok güzel ve bebeksi. çocuk duygularımı anlatıyor. çocuk duygularımı anlatan her şeyi çok seviyorum…

çocuk kalpli.