her şey seattle’a ilk vardığımızla yerdeki “you shall not pass” paspasını görmemizle başladı. en çok güldüğümüz tatilimiz kesinlikle bu oldu. ben zaten ne zaman bir yere gitmek istemesem kesin orada çok mutlu olurum. sadece şu an aşırı yorgunum. kısa süre içinde dağa koşarak tırmanıp 350 km bisiklet sürdüm. özellikle dağa koşarak tırmanmak en büyük hayallerimden biriydi, bunu başardığım için çok mutluyum. kanserli çocuklar için pedal çevirdiğim için de mutluyum. amerika’ya da gelmek istememiştim hiç, şimdi çok mutluyum.
dün uçakta gelirken bir kart aldım. nadya’nın son işi. renkler çok güzel ve bebeksi. çocuk duygularımı anlatıyor. çocuk duygularımı anlatan her şeyi çok seviyorum…
çocuk kalpli.
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili
Üzümlü Krallık tarafından yayımlandı
13 haziran 1984 günü, öğle saatlerinde, dünyaya gelmesi beklenen bir bebekken, herkes gibi annemin karnından ayrılmayı başaramamıştım. 14 saat sonra, kalbimin artık atmadığı, doktorların beni annemin karnından alacağı, o tüm ümitlerin kaybolduğu an, sanki birden bire kaderim yazıldı. İnadına bu dünyaya gelecektim. Ne olursa olsun savaşacaktım, benden tüm ümitlerin kesildiği an bile, ben dönecektim. Ben hiç beklenmeyendim ve geldiğine en çok sevinilendim…
24 saat, ne kadar zarar verirse versin bazı şeylere, ben olduğum şeyi hep çok sevdim. Oyuncakları çok sevdim, pijamaları çok sevdim, noeli çok sevdim.
Tüm gönderileri Üzümlü Krallık ile görüntüle