bir elma, ortadan ayrılıp, iki farklı kıtaya düşer mi? biz düştük… 

çocuk kalpli

her zaman, karlar arasında dolaşırken, çok mutlu olacağımı düşünür, duygusallıktan önümü bile göremem. fonda da, her yerde kar var, kalbim serin bu gece çalar. mutlaka da ağlarım. gerçekten, kalbimiz serin kalıyor sanırım, bu güzellik içinde, en sevdiğimiz ile dolaşamayınca….

kar bile yoktur ki, şu an yaşadığı yerde. bir elmanın iki yarısı, farklı dünyalarda yaşıyoruz, birbirimizi yeniden görebilme şansımızı da her gün biraz daha kaybediyoruz. birkaç dakika daha yürükten sonra, şu ana kadar gerçek olmayan hayallerimiz, yenilerine olan inancımdan vuruyor beni. gözyaşlarımla gördüğüm dünya, o an, gelecek noel’e kadar götürüyor beni. noel’de yine aranmıyorum ve yeni yıl başlıyor, sonra aynı heyecanla, başka yıllar geçip gidiyor ve o geri gelmiyor.

gözyaşım dur düşme, gelmeyecek düşünme, kes ağlamayı artık, bak oldu bana yazık…

çocuk kalpli