ayağımın, karayip kumlarına ilk bastığı gün. her ne kadar, öğle sıcağının geçmesini beklesek de, buranın nemi, öldürdü bizi. kendimizi gördüğümüz ilk denize attık. çok karmaşık geldi burası bana. ne zaman hollanda, ne zaman fransa tarafında olduğumu anlayamıyorum. bir şey alırken, ne kadarsa, ne kadar diyip ödüyorum. ikisi de ab ülkesi olmasına rağmen, birisi yerel para birime bölüyor. zaten çoğu zaman da ödemiyorum. adada herkesin, mesut’a borcu var. hepsine meyve suyu ve gıda maddesi satmış, borcundan düşerim diye, her şeyi kucağımıza dolduruyor nereye girersek girelim. hediye dükkanına girdik, dükkanın yarısını aldık, hiçbir şey ödetmedi.

beach’e oturduk. hem yüzdük, hem de barında oturduk bir şeyler içmek için. gene bir şey ödemedik. baya baya iş adamı olmuş, burada mesut. tüm zevklerimi de bilen birisi, yıllardır yanımda çalıştı. şımarttıkça şımartıyor beni. her şey senin sayende diyip duruyor ama çok akıllı ve dürüst bir çocuktu. geldiği yere tamamen kendi gayreti ile geldi. ben o şansı çok gence verdim. kimseden mesut kadar verim alamadım. ayrıca ben ticaretten zerre anlamam, o ülkeler arası konteyner gönderip, alıyor. tamamen kendi başarısı.

sonra ortadoğu restoranına gittik. adada iki tane varmış. biri ürdün, diğeri lübnan sofrası. ürdün’den başladık. orada da para ödemedik. adamların mesut’a, içecek borçları varmış. tüm sint maarten’i haraca bağlamış. kalan günlerimde lübnan’ı da deneme şansım olacak. gerçekten çok merak ediyorum.

cumartesi günü, başka bir airbnb’ye geçiyoruz. igunanın yanı sıra, her yer kertenkele de dolu. şu anda da sinirlerim çok bozuk. çığlık atıp duruyorum hayvanı görünce. kapıyı açık bıraksak, girecekler içeri. aslında otelde rahatımız çok iyiydi. kocaman otelde, tuhaf bir şekilde sadece biz varız. havuzu, kendi havuzumuz gibi kullanıyoruz. içinde bira içtik bu akşam.

dışarı çıkınca, sakinleştim biraz. yarın daha da iyi olacağım umarım, deniz gezintisinde.

çocuk kalpli