görülen o ki, alaska buzullarında gezene kadar, moraine maviliğine olan aşkım bitmeyecek. 1,5 gün çalıştıktan sonra, vermont’a doğru yola çıktık. kanada üzerinden 12 saatlik bir yolculukla varmayı düşünüyoruz. özlediğim çok şeyi var vermont’un ama çok da uykum var. tüm tatil uyuyabilirim. bu hafta hiç erken çıkamadım işten, yatağa istediğim kadar erken giremedim. klonopin, çift trazadone ve kas gevşetici ile birleşince beni yatağa gömüyor.

klonopine dönme sebebim, azaltarak bırakmak. en sağlıklı şekilde 2’den 1’e, 1’den 0,5’e…

birkaç ay. çünkü öncesinde birden bire bırakınca, yokluk sendromuna soktu beni.

yıllar önce, bir yaz günü vermont’a giderken, üzümlü kek, ona gönderdiğim kartpostalı bloke etmişti. ben de vazgeçmiştim tamamen. aracı durdurup, tüm fotoğraflarını silmiştim.

sonra bir şekilde beni bulup, yine inandırdı binbir oyunla kendine. 3,5 yıl peşinden koşturdu ama sonuç aynıydı. o zaman ne kadar istemiyorsa, şimde öyleydi…

eğlendi, geçti her zamanki gibi. hayatına heyecan kattı.

çok önemli bir şeyin dışında, çok büyük zarar gördüm.

zaman sarmalının dışında, üzümlü krallık diye, huzurlu bir yer buldum rüyalarımda. orada huzurlu bir şekilde uyuyan bir çocuk kalpli var artık.

7 yıl önce, acımasız bir ağustos günü, en sevdiğim insana ihtiyacım varken, hasta olduğum belliyken terkedildim.

7 yıl sonra ise, söz bende şimdi.

seni hayatımda istemiyorum.

çocuk kalpli