dinlenememekten, ayakta uyuyorum. bir de az önce, yanlışlıkla alkollü bir şey içtim. içinde alkol olduğunu bilmiyordum, otomatik kapı gibi çarptı beni.

otelde de kalabilirdim ama eşim için buradayım. çok üzgün amcası öldüğü için. bu eşimin, ilk paylaştığım fotoğrafı olabilir.

vermont huzuru içine aldı bizi, yine de. 2 full günümünüz olacak bir şeyler yapabilmek, doğanın tadını çıkarabilmek adına. aslında, ona da çoktan başladık…

grand rapids’e dönüşte, 5 saatlik bir new york beklemem var. times meydanına gideceğim. en son, yanılmıyorsam, 8 yıl önce oradaydım. kendime playstation 4 almıştım. ne mutluluktu.

bundan sonra, zamanımı çok daha değerli kullanmak istiyorum. az önce dinlediklerim, mutlu bir hayata aitti. ben 3,5 yıl, tüm hayatımı etkileyecek, çok büyük bir acı çektim.

hayat böyle şeyler için çok kısa…

abd’de 72 yaş, ölmek için çok erken bir yaş sayılıyor. tenis oynarken, kalp krizi geçirdi zaten. eminim, hiç beklemiyordu.

beklenmedik anda geliyor, bir anda buluyor bizi, ölüm dediğimiz şey. o yüzden, her an mutlu olmalıyız, bir acıya tutunup, hayatımızın sonuna kadar onunla olamayız.

çocuk kalpli