karanlık, yağmurlu birgün. kendimi, hergün mutlaka bir şey yapmalıyım diye motive ediyorum. bugün, giymediğim kıyafetlerimi kutulayıp, bağışlamaya karar verdim. bir de, avukatımla görüşmem vardı. beni 2 saat çalıştırdı ve o gün karşılacağım şeyleri birer birer anlattı. sorduğu sorularda başarısız oldum çünkü hep, abd tarihi ve siyasi sorularına odaklanmıştım. bana eyaletim ile ilgili sorular soldu. kalakaldım. aslında grecthen whitmer’ın vali olduğunu bile biliyordum ama o an panik yaptım. iyi oldu bu çalışma.

sonra ne zamandır oynamak istediğim, doğum günü hediyelerimden biri ile uğraştım.

mario’m. canım benim. ne sırık ağaçlarına tırmandık çocukken beraber. ne zaferler elde ettik seninle. prensesini kurtardık.

bunu tamamen kendi zihnimden yarattım. çünkü içerisinde, guide yoktu. meğer app üzerinden görünüyormuş artık kılavuz. bitince çok daha güzel bir şey olacak eminim.

haftasonumu sloganım, haftaiçi uyuyamadıklarımı uyuma şansı artık. hep bisikletle dışarı çıkmalıyım diyorum ama o motivasyonu bir türlü bulamıyorum, uykum olduğundan. çok uykum oluyor.

rüyamda da gözümü bile açamıyorum, o kadar az şey duyabiliyorum ki…

onları kendi zihnimden mi söylüyorum, bunu bile bilmiyorum.

erken uyumalıyım.

çocuk kalpli