bugün de, bu yatağın üzerinde uyuyarak, iyileşip, yarın oyuncak arabamla, oyuncak bir şehire götürmek istiyorum annemi. yarın, alman noel şehri, frankenmuth’a gitmeliyiz.

zamanla, oda mavi beyaz çizgili duvar kağıdı olacak. bu oda mavi bir oda. yeni nevresim temam da, noel. sanırım annem gittikten sonra da bir süre daha bu yatakta uyuyacağım. huzur veriyor. bebek yatağı gibi..

kreşle ilgili kesin bir karar almadım. 2023 başlayana kadar da almayacağım. kararımı sadece yönetim belirlemeyecek. jamie, eğer davetlerimden birine icabet etmezse, çocuklarını bir daha sevemeyeceğimden, istifa edeceğim. çok daha iyi iş teklifleri var. kalbim, kalmaktan yana çünkü bölge müdürü gitmemi istemiyor, sınıfına da döneceksin diye de söz verdi. toksit ortamdan bunaldım. genel sorun bu.

evimde huzur içindeyim. şu an jamie’i de sıkıntı etmiyorum aslında. onun çocukları, onun kararı. hediyelere de kızmış olabilir. kendi kararı, saygı duyarım. gülüşü de o kadar umrumda değil, düşünüldüğü gibi. kimler geldi kimler geçti diyebilirim sadece.

dün doktora gittik, biraz da olsa iyileşiyorum ama hala sıkınlarım var. tam anlamıyla kendime gelemedim.

6 ay, başka bir işte çalışıp, seyahat için para biriktirebilirim. 6 ayı, kendi kreşimde de bitirebilirim.

şu an her şey bulanık.

yine yatacağım şimdi. sonra ağacı süslemek için uyanacağım. bu yıl sıcak-beyaz ışıklar kullanıyorum. hem dışarı da hem içeri de. farklı bir şey olsun istiyorum.

çocuk kalpli