hayatın ne kadar kısa olabileceğini tadıyorum, yine bu sabah. ilk arkadaşımın, göğüs kanseri olduğunu ve yarın ameliyata alınacağını duyuyorum. ben de bu potansiyeli taşıyorum ama hep kontrol altında gidiyor, demek ki onun gitmemiş. bir şeylere nasıl üzüldüyse, sonunda kötü vurmuş onu.

yatağımda bir cumartesi geçiyorum. ayrıldığım için, hiç mutsuz değilim. dahası mutluyum bile. büyük stresti. zaten yazın gitmeden önce, sezonluk olarak döneceğim. tek jamie ve çocukları yok. en son christy’i görüşümde, senin en çok sevdiğin simon, farkında bile değilsin, demişti. simon, william, kennedy, elliot, bunlar sık sık görüştüğüm anneler. diğerleri de mutlaka göreceklerdir beni. gitmeden, hepsine bir mesaj yazacağım zaten. jamie de içinde olacak. görsün, başkalarını.

kendi çocukları, kararına saygı duyuyorum.

kar yağıyor dışarıda. bugün de dış süsleri takamayacağımız anlamına geliyor. noel’den önce yapalım da, gerisi sorun bile değil. iç dekorasyon hazır. home alone filminde kullanılan güvercinlerin, ağaca takılmasıyla, ağaç da hazır olacak.

kimseyle kötü ayrılmıyorum, gerek yok. 13 yaşında ergen değilim. kapım, kimselere kapalı değil.

hayat kısa.

çocuk kalpli